Phobia

Salam semua, 

Hari ni macam biasa, rutin saya pagi-pagi sebelum buat kerja di office, saya akan check emails, facebook & baca blog-blog yang saya happy membacanya hari-hari. 

Tapi pagi ni saya terganggu. Terganggu sangat, terus berkerut muka saya bila baca blog kawan kesayangan saya Diana. Silalah check blog entry dia hari ni.

Dia cerita pasal MENJAHIT LENCANA & NAME TAG. 

Itu adalah kelemahan saya. Siap bole saya katakan phobia sayaaaaaa!!!!!

Huuuuuu...tiba-tiba rasa stress sebab masanya sudah hampir tiba. Dah la tahun depan Ayen pun sekolah. Maknanya double lah baju-baju kemeja diorang yang saya kena jahitkan lencana. Baju KAFA (3x2) + Baju sekolah kebangsaan (3x2). So total 12 baju!!!!

Dua belas

Twelve

Doblas

Duo boleh

Huwaaaaaaaa!!!!!!!

Haha..yelah gelakkan lah saya ni. Memang saya mengaku itu memang kelemahan saya. Kakak-kakak saya pun tau kot.Tun pun mesti tau. Saya memang teruk gile dalam ilmu jahitan ni. And I hate it so much!!

Dulu kalau hook or butang seluar saya tercabut or hilang, saya sanggup beli seluar baru. Baju pun gitu. Bila dah kahwin bila tiba-tiba seluar husband saya terbukak jahitan lipatan bawah dia tu kan...aarghhhh saya stress. Rasa macam nak belikan dia seluar baru. Saya memang tak suka menjahit!! Tak suka tak suka nehi nehi nehi!!!

Dulu saya ingat lagi, saya sanggup merayu-rayu memuji-muji Kak Cik saya supaya dia boleh tolong saya jahit butang baju saya yang tercabut. Haha...dia happy saya puji-puji dia. Haha!!! Berjaya trick saya tu.

Silalah bagi saya tugasan lain. Memasak saya handal, mengemas saya boleh. Iron baju saya tak suka tapi saya handal juer. Lipat kain pun saya sanggup. Tapi menjahit??? Ugh!!

Mesti saya stress bila menjahit. Saya jadik marah-marah. Jari saya tercucuk jarum. Jahitan saya tak cantik senget, benang yang saya pilih buruk tak matching. Saya ambil terlalu banyak masa & tenaga untuk menjahit. 

Menjahit is really really really not my forte!!

Bila Adam dah start sekolah dulu. Masa darjah 1, Kak Ngah saya yang tolong jahitkan semua lencana di baju Adam. Kak Ngah saya memang seorang tailor professional. So the way she did it was like sap sap soi...easy peasy..ting tong dah siap! Darjah 2 pun gitu. Saya bawak balik ke kampung semua baju-baju sekolah adam untuk mintak tolong Kak Ngah jahit kan. Saya bayar setiap baju RM5.

Tapi tahun ini. Tahun ini saya tak sempat mintak tolong Kak Ngah jahit kan. Lagipun Kak Ngah dah pindah ke Ipoh. So tahun ni Adam merasalah ada 2 baju saja yang ada lencana. Itu pun herot dan warna benangnya tak matching dengan baju sekolah. Hishhh. Lencana sahaja tanpa name tag. Dengan alasan:-

"Alaaa, cikgu Adam dah kenal & tau nama Adam, so tak perlu lah name tag ye"

Seperti biasa anak saya yang taat tu hanya angguk dan senyum. No problem!!! So sampai ke akhir tahunlah anak saya tak ada name tag. Tapi anak saya menang 2 kali anugerah pelajar berdisplin & perpakaian kemas. Hahah..how ironic.

Ada satu baju tu saya jahit di setiap bucu-bucu lencana sahaja. Haha...Adam puji saya "Pandainya ibu, simple je..Abang suka!"

Haha...anak saya memang superb!!! Kesian dia dapat ibu yang selenga macam saya.

So.... itu lah. Saya perlukan bantuan. Siapa yang sudi jahitkan lencana & name tag anak saya? Huuuuu...help!!!

Benang + jarum = MK phobia

Not a good combo. Better jangan lah seksa saya begini.

Yang benar,

MK yang takut menjahit